این شعر را هم

به وقت نصف النهار تو تنظیم می کنم
وقتی مبدأیی برای همه زمان ها..
تا جاری باشی در زمان حال همه فعل ها
که تاریخ اینگونه رقم می خورد در لابلای دفتر شعرها..

که وقتی من
استمرار عاشقانه هایی هستم که در تو گوش شنوایی برای شنیدن شان نیست،
باید مقیم صندوق صدقه ای شوم که ترحم را  از سر مساوات، به ارث می برد…
.
.
.
می دانی
وقتی هیچ گوشی چشم دیدن حرف های مرا ندارد
چه فرقی می کند
در حال لالایی گفتن برای تو باشم
یا شــــعر نوشتن روی بی کسی هایم...

---------------------------------------------------------------------------------------

حمید رضا هندی